🏈 Mapy Działań Wojennych W Polsce

Podpisanie "Układu o zaprzestaniu działań wojennych w Warszawie". Ożarów Mazowiecki, noc z 2 na 3 października 1944 Foto: Wikipedia/domena publiczna Jako fan strategii i gier wojennych przez kilka dni myślałem jak podejść do tak bliskiego mi tematu. Jak zwykle w przypadku przekrojowego omówienia zdaje sobie sprawę, że nie dam rady wymienić wszystkich dobrych tytułów, a także, że moje specyficzne podejście niepokrywające się z „mainstreamem” (nie lubię na przykład „Total War”) skończy się wpisami typu „Jak W czasie trwania działań wojennych, przywódcy głównych państw koalicji antyhitlerowskiej – Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Związku Sowieckiego – odbyli kilka konferencji, podczas których, oprócz aspektów militarnych, poruszali kwestie światowego porządku politycznego po zakończeniu wojny. Jego zadania dotyczą: dowodzenia podległymi siłami zbrojnymi w celu odparcia zbrojnej napaści na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zapewnienia współdziałania Sił Zbrojnych RP z siłami sojuszniczymi w planowaniu i prowadzeniu działań wojennych, określania, w ramach jego kompetencji, potrzeb Sił Zbrojnych w zakresie wsparcia ich 4. Które miejsca ostrzeliwują separatyści. W ostatnich dniach nasilona była działalność prorosyjskich separatystów we wschodnich obwodach Ukrainy.Strona ukraińska donosiła o ostrzeliwaniu różnych miejsc w obwodzie donieckim i ługańskim, m. in. przy użyciu zakazanej przez porozumienie mińskie ciężkiej broni: moździerzy 120 mm oraz artylerii kalibru 122 mm i 152 mm. Z kolei Szymon Datner, Zbrodnie Wehrmachtu na jeńcach wojennych w II wojnie światowej, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1961. Krzysztof Dunin-Wąsowicz, Warszawa w latach 1939-1945, Wydawnictwo Naukowe PWN 1984. Józef Fajkowski, Zbrodnie hitlerowskie na wsi polskiej 1939-1945, Książka i Wiedza 1981. Roger Moorhouse, Polska 1939. Dzięki niej płynie pomoc humanitarna, a świat nie może zaprzeczyć, że nie zdawał sobie sprawy z konsekwencji działań wojsk rosyjskich. Podobna motywacja przyświeca twórcom internetowej mapy cywilnych obiektów zaatakowanych przez Rosjan. Jak powstaje internetowa mapa rosyjskich zbrodni wojennych na terenie Ukrainy? 26 grudnia 1939 roku dwaj polscy kryminaliści, którzy w ferworze wrześniowych działań wojennych zbiegli z więzienia świętokrzyskiego, zastrzelili w karczmie przy ul. Widocznej w Wawrze dwóch niemieckich podoficerów. Niemcy – wbrew prawu międzynarodowemu – zastosowali odpowiedzialność zbiorową. Na rozkaz ppłk. Sprawdź nasze mapy i zobacz co interesującego znajduje się danej ulicy miasta. Mapa Olsztyn Plac Inwalidów Wojennych, dla poszukujących noclegu w Olsztynie Plac Inwalidów Wojennych stworzyliśmy możliwość przeglądania ofert obiektów noclegowych bezpośrednio na mapie. W toku współczesnych konfliktów zbrojnych szczególnego znaczenia nabiera ochrona osób niebędących jeńcami wojennymi. 6.2. Prawo regulujące sytuację jeńców Pierwszym ważnym dokumentem regulującym kwestię jeńców wojennych był wydany w 1863 roku zbiór reguł wojennych, tzw. Kodeks Liebera. Artykuł 56 Kodeksu, stanowił: Po zakończeniu działań wojennych Niemcy dość szybko podjęli kroki, których celem było doprowadzenie do całkowitego kontrolowania społeczności żydowskiej w Polsce. Aby do tego doszło, zamierzali odizolować Żydów od reszty społeczeństwa. Pierwszym krokiem w tym kierunku było powołanie rad starszych, tak zwanych Judenratów. 1. Historia obrony cywilnej. Podstawowym celem obrony cywilnej kraju jest ochrona ludności cywilnej przed niebezpieczeństwami wynikającymi z działań zbrojnych lub klęsk żywiołowych i przezwyciężenie ich bezpośrednich następstw, jak też zapewnienie warunków koniecznych do przetrwania. Początki obrony cywilnej sięgają I wojny 33uMSa. i III Wojna Światowa Złowroga przepowiednia dla Polski i świata. Czeka nas zagłada i koniec? Przepowiednie i wróżby od setek lat fascynują kolejne pokolenia, a prorocy tacy jak Krzysztof Jackowski cieszą się niesłabnącą popularnością. Dla wielu osób przepowiednie są dowodem na istnienie Boga i innych bytów nadprzyrodzonych, dla innych to stek bzdur, a wszelkiego rodzaju prorocy to oszuści potrafią skutecznie manipulować swoimi odbiorcami. Marian Węcławek to jasnowidz zwany też śpiącym prorokiem z Leszna, widzi on bowiem przyszłość w swoich snach. W swojej przepowiedni na najbliższe lata zakreślił katastroficzny obraz przyszłości, czeka nas wielka wojna, upadek Watykanu oraz zalanie Gdyni i Gdańska. Zobacz, co jeszcze przepowiedział jasnowidz, te słowa wprawią w przerażenie. Przerażająca przepowiednia śpiącego proroka. To będzie koniec naszych czasów? Każdy przynajmniej raz w życiu spotkał się ze złowroga przepowiednią, najczęściej mówią one o wielkich wojnach, kataklizmami i biblijnej apokalipsie. Tylko w ostatnich latach przeżyliśmy kilka końców świata i rzekomych dat narodzin antychrysta. Jednym z najbardziej znanych proroków jest oczywiście Nostradamus. Wiele osób zwraca uwagę, że wszelkiego rodzaju przepowiednie mają wywoływać jedynie strach i są tak napisane, by pasowały do wielu wydarzeń i lat. Marian Węcławek nazywany jest śpiącym prorokiem ponieważ miał on rzekomo doznawać wizji podczas snu. Prowadził swój pamiętnik, w którym zapisywał sny. Co ciekawe, jego wizje były zawsze szczegółowe i pełne detali. Zasłynął on między innymi dzięki trafnej przepowiedni dotyczącej wyboru papieża Polaka w 1978 roku. Zobacz także: Co to jest mobilny konfesjonał? Marian Węcławek był przekonany, że świat w niedalekiej przyszłości czeka III wojna światowa i upadek katolicyzmu. Jego zdaniem papież ucieknie z Rzymu, a rolę Watykanu przejmie Madryt lub... Częstochowa. Zdaniem śpiącego proroka wielką wojnę wywołają Chiny, które zaatakują Rosję. W konsekwencji do walk dołącza także pozostałe państwa. Węcławek w swoich przepowiedniach podkreślał, że w skutek działań wojennych Polska zyska miano supermocarstwa, a Litwa i Ukraina będą chciały połączyć się z naszym krajem. Mimo że w wojny wyjdziemy jako bezapelacyjni zwycięzcy to niektóre z miast ucierpią, zniszczone zostaną między innymi Szczecin, Wrocław, Kalisz i Wałbrzych. To jednak nie koniec, świat będzie musiał zmagać się z globalnym ociepleniem, w skutek, którego zmieni się klimat w Polsce, a Gdańsk i Gdynia zostaną zalane. Wierzycie w takie przepowiednie? Sonda Wierzysz w przepowiednie? Tak, wydaje mi się, że coś w tym jest Kilka może faktycznie jest prawdziwych, reszta to bajki Nie. Uważam, że to bzdury Niszczycielska wichura w Bydgoszczy THE WARSAW INSTITUTE REVIEW Dla Polaków II wojna światowa zaczęła się najwcześniej w Europie – 1 września 1939 roku. Polska była pierwszym krajem, który zbrojenie przeciwstawił się wspólnej agresji Niemiec i Związku Sowieckiego oraz ich dążeniu do zmiany porządku na świecie. Polacy utworzyli konspiracyjne struktury Polskiego Państwa Podziemnego, które kierowało walką o niepodległość, prowadzoną przez społeczeństwo polskie. Polscy żołnierze nieprzerwanie walczyli o odzyskanie niepodległego państwa przez całą II wojnę światową, a także po jej zakończeniu. Dla Polaków II wojna światowa nie zakończyła się w 1945 roku. Walki o niepodległość Polski trwały nieprzerwanie do lat 50. XX w., a ostatni żołnierz polskiego podziemia niepodległościowego zginął w walce z formacjami okupanta komunistycznego w 1963 roku. Do 1982 roku ukrywał się z bronią w ręce ostatni znany polski partyzant, walczący nieprzerwanie od czasu okupacji niemieckiej i przez większą część okupacji sowieckiej. Żeby zrozumieć sytuację Polski i Polaków po II wojnie światowej, trzeba opisać sytuację geopolityczną Polski od początku ostatniej wojny światowej. Początek II wojny światowej – 1939 II wojna światowa rozpoczęła się od wspólnego ataku III Rzeszy, rządzonej przez Adolfa Hitlera, i Związku Sowieckiego, rządzonego przez Józefa Stalina. Od pierwszego dnia wojny – 1 września 1939 roku – oba mocarstwa totalitarne wspólnie prowadziły działania wojenne przeciw armii polskiej. Od 1 września niemieckie samoloty bombowe były naprowadzane na cele na polskim terytorium przez radiostację z Mińska w Związku Sowieckim. Zgodnie z tajnym załącznikiem do protokołu układu Hitler-Stalin (zwanym także układem Ribbentrop-Mołotow) obaj sojusznicy – III Rzesza i Związek Sowiecki – wspólnie mieli zaatakować Polskę. Armia Czerwona miała uderzyć 3 dni po ataku Wehrmachtu. Józef Stalin nie dotrzymał umowy i regularne oddziały Armii Czerwonej wypełniły zobowiązania sojusznicze wobec Hitlera dopiero 17 dni po ataku Niemiec na Polskę. Stalin opóźnił atak ze względu na wydźwięk propagandowy wśród państw Europy Zachodniej i USA. Niemiecka armia przez pierwsze 17 dni wojny walczyła sam na sam przeciw polskiej armii, tracąc 1/3 ówcześnie posiadanych czołgów. Do szybkiego zwycięstwa Hitler potrzebował sojusznika w postaci Związku Sowieckiego. Bez tego sojuszu atak na Polskę mógł być ryzykowny. Tajny protokół do układu sojuszniczego między Związkiem Sowieckim i III Rzeszą określał granice stref okupacyjnych na ziemiach polskich i podział stref wpływów w Europie Środkowej między obu sojuszników. Niemcy, którzy poczynili większe postępy w zajmowaniu ziem polskich ze względu na spóźniony atak Armii Czerwonej, wycofali się z części zajętych ziem polskich, zgodnie z układem sojuszniczym Hitler-Stalin. Oba mocarstwa podzieliły terytorium państwa polskiego po połowie pomiędzy sobą. Rząd polski udał się na emigrację do Francji, a po jej kapitulacji – do Wielkiej Brytanii. Charakter Związku Sowieckiego Związek Sowiecki był pierwszym na świecie państwem komunistycznym. Elity polityczne tego państwa totalitarnego kierowały się w swoim postępowaniu zasadami ideologii komunistycznej, zarówno w polityce wewnętrznej, gospodarczej, społecznej jak i zagranicznej. Żeby zrozumieć charakter i postępowanie Związku Sowieckiego, trzeba zrozumieć cele, jakie przed pierwszym komunistycznym państwem na globie ziemskim postawiła ideologia komunistyczna. Te cele zostały zobrazowane w godle Związku Sowieckiego. Godło przedstawia glob ziemski, który pokrywa sierp i młot. Sierp i młot to symbole komunizmu, rewolucji komunistycznej i Związku Sowieckiego. Celem istnienia Związku Sowieckiego była deklarowana „wszechświatowa rewolucja” i nieunikniona „walka klas”. Oba pojęcia są podstawowe w ideologii Karola Marksa i ideologii państwowej Związku Sowieckiego. „Wszechświatowa rewolucja” to nic innego jak podbój całego świata przez państwo komunistyczne. Ideolodzy komunistyczni twierdzili, że nie ma możliwości pokojowego współistnienia państwa komunistycznego z państwami kapitalistycznymi. Celem Sowietów była wojna światowa, która po wzajemnym wykrwawieniu się państw kapitalistycznych pozwoliłaby im na podbój całej Ziemi. Z tego powodu Związek Sowiecki nigdy nie tworzył obronnych planów wojennych, tylko plany ofensywne. „Walka klas”, to jedno z najważniejszych pojęć w ideologii Karola Marksa. Oznacza rewolucyjne przeobrażenie całego społeczeństwa i jego struktury społecznej na wzór komunistyczny. W praktyce równało się to ludobójstwu – wymordowaniu ok. 10–15% każdego społeczeństwa podbitego przez komunistów i eksterminacji jego elit i warstw społecznych, które komuniści uznali za niepożądane do życia w społeczeństwie komunistycznym. Były to w przeważającej większości całe rodziny i grupy ludzi najbardziej wykształconych, które jako żywe jednostki były nośnikami kultury, tradycji narodowej i państwowej, wiedzy i religii. Takie osoby, według komunistów, stały im na drodze do trwałego podboju i podporządkowania całych społeczeństw totalitarnemu państwu komunistycznemu. Stosunek Związku Sowieckiego do niepodległej Polski Pierwszym narodem, który na terenie Związku Sowieckiego poddano eksterminacji tylko ze względu na narodowość, byli Polacy. W „operacji polskiej” w latach 1937–1938 poddano represjom blisko 140 tysięcy Polaków, z czego 111 tysięcy natychmiast wymordowano. Jedynym kryterium represji była polska narodowość. Był to pierwszy przypadek, kiedy w państwie komunistycznym organizowano ludobójstwo na tle narodowościowym, a nie jak dotychczas na tle klasowym, społecznym czy politycznym. Po wspólnym ataku Związku Sowieckiego i III Rzeszy na Polskę nastąpił prawie dwuletni okres bliskiej współpracy obu mocarstw. Obaj najeźdźcy w podobny sposób traktowali ludność polską. Dopuszczali się masowego ludobójstwa, likwidacji polskich elit i na szeroką skalę stosowali obozy koncentracyjne, w których eksterminowano ludność polską, często po wcześniejszym wyeksploatowaniu w ramach systemów pracy niewolniczej. Sowieci metodycznie wysiedlali polską ludność do miejsc zsyłki, umieszczonych w trudnych do życia dla człowieka warunkach klimatycznych: półpustynie, tundra i tajga. Atak III Rzeszy na Związek Sowiecki powstrzymał przeprowadzaną wywózkę na wschód kolejnych milionów Polaków ze wschodnich województw państwa polskiego. Całość ziem polskich dostała się pod okupację Niemiec. Po ataku III Rzeszy na Związek Sowiecki, komuniści na tyłach frontu niemieckiego dostali rozkaz tworzenia formacji partyzanckich. Do 1941 roku było to zakazane ze względu na bliski sojusz między Hitlerem i Stalinem. Partyzanci sowieccy i struktury komunistyczne stworzone przez nich miały jawnie wrogi stosunek do Polskiego Państwa Podziemnego. Ze względu na zagospodarowanie młodzieży chętnej do walki z Niemcami przez polskie organizacje niepodległościowe, walczące z Niemcami od 1939 roku, komuniści rekrutowali bandy rabunkowe i kryminalne. Proponowali im ochronę polityczną za podporządkowanie się centrali komunistycznej i jednocześnie zezwalali na kontynuowanie działalności bandyckiej przez te grupy kryminalne, które od tej pory występowały jako oddziały partyzanckie Gwardii Ludowej i Armii Ludowej. Największej formacji Polskiego Państwa Podziemnego (Armii Krajowej) było niezręcznie walczyć z oddziałami, które podlegały Józefowi Stalinowi, sojusznikowi Wielkiej Brytanii, bo na terytorium Wielkiej Brytanii schronił się Rząd Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie. Druga, co do wielkości, formacja Polskiego Państwa Podziemnego – Narodowe Siły Zbrojne – walczyła z bandytyzmem komunistów i ich zawzięcie zwalczała. Poza pospolitym bandytyzmem, rabunkami, gwałtami i mordami na ludności cywilnej, komunistyczne oddziały partyzanckie nie miały wielu osiągnięć. Były najczęściej słabo wyszkolone i zdemoralizowane. Ich najważniejszym zadaniem było zbieranie informacji w terenie działania, szczególnie o osobach zaangażowanych w Polskie Państwo Podziemne i przesyłanie zebranych informacji drogą radiową do sowietów. W ten sposób dostarczali informacji, które były konieczne do rozpoznania i likwidacji polskich struktur niepodległościowych. Oddziały komunistyczne sporadycznie podejmowały walkę z Niemcami ze względu na ich słabe wyszkolenie i uzbrojenie. Koncentrowali się na wysadzaniu torów kolejowych, żeby spowolnić niemieckie transporty jadące z zaopatrzeniem na front wschodni. Niemcy w odwecie krwawo mścili się na okolicznej polskiej ludności cywilnej. Partyzanckie oddziały komunistyczne traktowały Polskie Państwo Podziemne jako takiego samego wroga jak Niemców. Dla nich była to taka sama przeszkoda do zwycięstwa wszechświatowej rewolucji i podboju całego globu ziemskiego. Z tego powodu komuniści pod okupacją niemiecką często mordowali Polaków zaangażowanych w walkę o niepodległość Polski i atakowali polskie oddziały partyzanckie. W 1944 roku front wschodni powrócił na ziemie polskie. Wraz z cofającymi się wojskami niemieckimi na ziemie polskie wracała Armia Czerwona, a wraz z nią jednostki NKWD. Dla Polaków była to ta sama Armia Czerwona, pod wodzą tego samego Józefa Stalina, która zaatakowała Polskę w 1939 roku w sojuszu z Hitlerem. Sowieci nie zmienili swojego stosunku do Polaków i polskich dążeń niepodległościowych. Za frontem postępowały jednostki NKWD, które metodycznie poszukiwały, aresztowały, przesłuchiwały, mordowały i wysyłały na wschód Polaków zaangażowanych w podziemie niepodległościowe. Powstanie antykomunistyczne Na całości ziem polskich normą był następujący bieg zdarzeń. Polskie oddziały partyzanckie przystępowały do działań zbrojnych przeciw Niemcom w ramach akcji „Burza”, która miała na celu wyzwolenie miast i terytoriów spod okupacji niemieckiej przed przyjściem Armii Czerwonej. Część polskich oddziałów rozformowywało się przed nadejściem frontu i nasyceniem terenu regularnym wojskiem, uniemożliwiającym działalność oddziałów partyzanckich. Po przejściu frontu sowieci aresztowali i rozbrajali oddziały Armii Krajowej, które ujawniły się przed Sowietami w ramach akacji „Burza”. Oficerów mordowano lub wysyłano do sowieckich obozów koncentracyjnych na wschód, a szeregowych wcielano do utworzonych przez sowietów formacji wojskowych przy Armii Czerwonej. NKWD, korzystając z informacji uzyskanych wcześniej przez komunistyczne oddziały partyzanckie, poszukiwało członków polskiego podziemia niepodległościowego. Celem NKWD była fizyczna likwidacja ludzi, którzy walczyli o niepodległość Polski przeciw Niemcom. Dla sowietów pozostawanie przy życiu ludzi, którzy są przywiązani do polskiej tradycji państwowej i narodowej oraz ideałów wolności, stało na drodze do podboju Polski i całego globu przez Związek Sowiecki. Na terenach opanowanych przez Armię Czerwoną nastał masowy terror. Po zakończeniu II wojny światowej komuniści utworzyli na ziemiach polskich blisko 200 obozów koncentracyjnych dla ludności polskiej, a także wykorzystywali obozy koncentracyjne założone przez Niemców. Żołnierze rozformowanych oddziałów partyzanckich byli poszukiwani i mordowani. W niedługim czasie lasy ponownie zapełniły się uciekinierami, szukającymi schronienia przed terrorem okupanta. Oddziały partyzanckie, które walczyły wcześniej przeciw Niemcom, w samoobronie były odtwarzane i podejmowały walkę przeciw sowieckiemu okupantowi. Powstało wiele nowych oddziałów partyzanckich, a ich liczba była większa, niż za okupacji niemieckiej. Była to reakcja na masową skalę terroru i mordów stosowanych przez sowietów. Szacuje się, że przez oddziały partyzanckie po zakończeniu II wojny światowej przeszło ponad 200 tysięcy ludzi. Był to zryw niepodległościowy wywołany terrorem okupanta, który nazywamy „powstaniem antykomunistycznym”. W latach 1944–1947 toczyły się najbardziej intensywne walki polskiego podziemia niepodległościowego z okupantem sowieckim. Główny ciężar tych walk po stronie sowieckiej spoczął na brygadach zmechanizowanych NKWD. Były to specjalne jednostki przeznaczone do walki z oddziałami partyzanckimi. Były uzbrojone w szybkostrzelną broń wielkokalibrową i wozy opancerzone. To dawało im olbrzymią przewagę nad lekko uzbrojonymi oddziałami partyzanckimi. Ostatnim znanym żołnierzem Polskiego Państwa Podziemnego, który nie złożył broni, ukrywał się i był nieprzerwanie poszukiwany przez okupanta komunistycznego do 1982 roku, był chorąży Antoni Dołęga. Był żołnierzem Wojska Polskiego przed II wojną światową, walczył w wojnie obronnej Polski w 1939 roku, był w konspiracji niepodległościowej w czasie okupacji niemieckiej, a za okupacji sowieckiej – dowódcą oddziału partyzanckiego. Kiedy został już tylko z kilkoma żołnierzami, rozpuścił ich do domów, a sam ukrywał się z bronią w ręce do swej naturalnej śmierci w 1982 roku. Oddziały partyzanckie i żołnierze polskiego podziemia niepodległościowego nie utrzymaliby się w terenie, gdyby nie powszechne poparcie polskiego społeczeństwa dla partyzantów, walczących z okupantem komunistycznym. W czasie, gdy na Zachodzie społeczeństwa odbudowywały się po II wojnie światowej, w Wielkiej Brytanii popularność zdobywał The Beatles, a w USA karierę zaczynał Elvis Presley – na ziemiach polskich ciągle słychać było strzały i kontynuowano walkę o odzyskanie niepodległości przez Polskę. Sowieci założyli bazy wojskowe i kontrolowali za pomocą terroru totalitarnego państwa całość życia gospodarczego, politycznego i społecznego na ziemiach polskich. Polska nie odzyskała niepodległości po zakończeniu II wojny światowej. Ten sam Związek Sowiecki, który zaatakował Polskę w 1939 roku w sojuszu z III Rzeszą Adolfa Hitlera, po zakończeniu wojny zajął całość terytorium państwa polskiego za przyzwoleniem państw zwycięskich w II wojnie światowej. Wszystkie teksty publikowane przez Fundację Warsaw Institute mogą być rozpowszechniane pod warunkiem podania ich źródła oraz autora. Obrazy nie mogą być wykorzystywane bez pozwolenia.

mapy działań wojennych w polsce